Complex van zogeheten Martens- of houtrijke woningen, in 20 evenwijdig aan en haaks op elkaar staande blokken en rijen van twee (6 maal), drie (4 maal), vier (7 maal), vijf (1 maal) en zes woningen (3 maal) te Huizum-West. De in totaal 71 eengezinswoningen, doorzonwoningen, zijn in 1956-’57 gebouwd door het aannemersbedrijf van Jan Martens. Het betreft de adressen: Van Loonstraat 127 t/m 131, 133 t/m 137 en 139 t/m 147, Rochussenstraat 1 t/m 5, 4-6 en 8-10, Jan Lievensstraat 89 t/m 95, 97-99, 101 t/m 111, 126-128, 130 t/m 136 en 138 t/m 142, Breitnerstraat 1 t/m 7 en 13 t/m 19, Bakker Korffstraat 1 t/m 7 en 2 t/m 8, Dirk Boutsstraat 16-18 en 20-22 en Aert van der Neerstraat 76 t/m 86 en 88 t/m 98. De woningtekorten waren na de Tweede Wereldoorlog enorm. Het inhalen van die achterstand werd een regeringszaak van het hoogste belang. Het Rijk had daarbij zelf, door bouwsubsidies aan toegelaten instellingen, een stevige vinger in de pap. Een belemmering voor het bouwen van grote aantallen woningen in korte tijd vormden de traditionele, ambachtelijke bouwtechnieken. Daarom zocht men naar methoden om efficiënter en tegen lagere kosten te bouwen, wat leidde tot experimenten met toepassing van rationele, arbeidsbesparende bouwtechnieken en productiemethoden enerzijds en nieuwe materialen anderzijds. Voorfabricage van onderdelen en montagebouw zijn pas lonend bij grote hoeveelheden en daarom wilden aannemers verzekerd zijn van continuïteit in opdrachten. Die kregen ze, want toepassing van zulke bouwmethoden leverde een gemeente weer extra bouwcontingenten van het Rijk op. Een vroege vorm van seriematige bouw in Friesland met deels geprefabriceerde elementen zijn de houtrijke woningen van het Martenstype, ontwikkeld in de vroege jaren-1950 door het Leeuwarder aannemingsbedrijf Martens en ontworpen door de Leeuwarder architect Douwe Witteveen. Het meest karakteristiek zijn de gevelpanelen van houten stijl- en regelwerk waarin de ramen en deuren zijn geplaatst, en het flauw hellende en fors overstekende lezenaardak. Het Martenssysteem ging niet uit van een volledig prefab systeem, want de zijgevels waren traditioneel gemetseld. Martenswoningen zijn te vinden in Leeuwarden, in drie complexen: in de Fruitbuurt (44 stuks), in de Schepenbuurt (42 stuks) en dus in Huizum-West. In het laatstgenoemde complex zijn ook de eerste proefwoningen gebouwd, Dirk Boutsstraat 16-18, die in september 1956 werden opgeleverd. De overige woningen van dit complex in Huizum-West kwamen tot stand in 1957-’58. Van de Leeuwarder complexen zijn die in de Fruitbuurt en Huizum-West stedenbouwkundig het meest levendig opgezet, met variaties in de lengte van de rijen en door ze deels ook haaks op elkaar te plaatsen en niet allemaal dezelfde (zon)oriëntatie te geven. Alle woningen zijn voorzien van een voor- en achtertuin. Martenswoningen zijn of waren ook te vinden in bijvoorbeeld Bolsward en Oosterwolde. De woningen zijn gebouwd in een voor de bouwtijd karakteristieke, modernistische trant. De bescherming geldt de ruimtelijke opzet van het complex, het exterieur en de constructie. Het woningbouwcomplex staat op een terrein dat aan de zuidoostzijde wordt begrensd door de Aert van der Neerstraat, aan de zuidwestzijde door de Breitnerstraat, aan de noordwestzijde door de Van Loonstraat en aan zuidoostzijde door de Dirk Boutsstraat. De blokken en rijtjes staan rondom ruime binnenterreinen en zijn voor een deel gericht op de verkeersluwe Bakker Korffstraat en Jan Lievensstraat, die de voornoemde straten met elkaar verbinden en er haaks opstaan. De woningblokken zijn opgebouwd in schone, rode baksteen (eindgevels en voeting) en hout. Ze staan met twee bouwlagen onder uitkragende platte lezenaardaken met een flauwe hellingsgraad. De overstekken boven de lange gevels rusten op klossen. De voornamelijk houten voor- en de achtergevels zijn over vrijwel de gehele breedte ingevuld met gevelopeningen, waardoor deze gevels een transparant karakter hebben, in tegenstelling tot de gesloten kopgevels van baksteen. Alle gevelopeningen zijn recht gesloten. De voorgevels zijn boven een lage, gemetselde plint opgebouwd in liggende rabatdelen. Elke woning heeft aan de voorzijde een smalle ingangstravee naast een bredere travee met brede vensters. De traveeën staan tussen donker gekleurde, verticale banden die de gevels geleden. De bredere en de smallere travee zijn steeds met elkaar verbonden, waardoor de buurwoningen in de blokken en rijen met een even aantal woningen steeds spiegelbeeldig identiek aan elkaar zijn. De ingangstravee is op de begane grond voorzien van een deur met grote deurlichten en tweeruits zijlicht en op de verdieping van een liggend drieruits raam. De bredere travee ernaast bevat op de begane grond een over de gehele breedte van de travee staand venster met samengesteld raam en op de verdieping een net zo breed, maar lager venster met samengesteld raam in een andere raamverdeling. De kopgevels zijn blind en opgetrokken in schone, rode baksteen in halfsteens verband. De eveneens in rabatdelen opgetrokken achtergevels zijn ook geleed door verticale banden en hebben een met de voorgevel vergelijkbare verdeling in smalle en bredere traveeën. De smallere traveeën bevatten op de begane grond een venster met samengesteld raam. De bredere traveeën zijn ingevuld met een onder een bovenlicht staande deur, die is gecombineerd met een venster met samengesteld raam. Op de verdieping zijn deze traveeën voorzien van een venster met samengesteld raam.