Het Julianapark ligt in de zuidelijke zone van het stadsdeel Huizum-West langs de gelijknamige laan. Het park is aangelegd in 1941-’42 als een wandelpark met een deels landschappelijk én deels formeel karakter. De opdracht tot de aanleg ging uit van de gemeente Leeuwarderadeel, waar Huizum tot 1944 deel van uitmaakte. De gemeenteraad nam eind oktober 1939 het besluit tot de aanleg en trok er een bedrag van f 50.000,- voor uit. De noodzakelijke goedkeuring van Gedeputeerde Staten van Friesland kwam er enkele maanden later, in januari 1940. Voor het ontwerp werd de bekende tuin- en landschapsarchitect Jan Vroom jr. (Haren, 6 augustus 1893 – Glimmen, 5 maart 1958) aangetrokken. Van de bewaard gebleven ontwerptekeningen voor de aanleg van het park dateert de eerste (PLAN ÉÉN) uit juli 1939. Een eveneens in 1939 gedateerde tekening van Vroom laat in vergelijking met het eerste plan diverse wijzigingen zien en is te beschouwen als een verstrakte variant van PLAN ÉÉN. Een derde tekening, voor de uitvoering, draagt wel de naam van Jan Vroom maar is niet voorzien van een jaartal: deze tekening dateert vermoedelijk uit de bezettingsjaren 1941-1942 en bevat de mededeling “PLAN TWEE”. Het is op een kleine aanpassing na identiek aan het gewijzigde plan uit 1939. Aanvankelijke ideeën voor onder meer een hertenkamp en een spreekplaats of openluchttheater hebben uiteindelijk geen doorgang gevonden. Uit de jaren 1941 en 1942 stammen ook de (technische) uitvoeringstekeningen voor onderdelen zoals het metselwerk van de onderbouw van een muziektent met trapbordes, een bank, een brug, trapjes, een voederplaats voor eenden (verdwenen of nooit aangelegd), keermuren, walmuren met terras en de entree van het park. Deze elementen zijn zeer waarschijnlijk ontworpen door de gemeentearchitect, tevens directeur van de Dienst Gemeentewerken van Leeuwarderadeel, J. Smits. Bijzonder is de uit juni 1942 daterende technische tekening van de entree: niet vanwege de vormgeving, maar omdat het ontwerp voor de bakstenen penanten aan de Pieter Lastmanstraat al de tekstplaten (“gedenkplaten”) “JULIANA / ANNO” en “PARK / 1942” geven te lezen. De naam van de groenvoorziening is dus van meet af Julianapark geweest en nota bene tijdens de bezetting aangebracht of tenminste op tekening gezet. De aanleg van het park werd uitgevoerd door werkloze arbeiders in het kader van een werkverschaffingsproject. De bomen en struiken zijn waarschijnlijk afkomstig uit de in 1919 door Jan Vroom gestarte kwekerij in Glimmen (De Punt). De tekeningen geven overigens geen informatie over de te gebruiken beplanting (inheemse soorten, exoten e.d.). Wanneer het park de naam Julianapark heeft ontvangen, is niet helemaal zeker. Op de ontwerptekeningen is alleen sprake van een park en in artikelen in de Leeuwarder Courant duikt de naam pas in 1950 op. Anderzijds besloten B&W al in oktober 1939 de naam Julianalaan aan het langs het park lopende gedeelte van de latere rondweg te geven. In 1959 is in het park een door architect D. Witteveen ontworpen filiaal van de openbare leeszaal verrezen ter vervanging (of in plaats) van het theehuis. Dit nog bestaande gebouw heeft na het vertrek van de bibliotheek dienst gedaan als consultatiebureau en is tegenwoordig in gebruik als kantoorruimte. De door J.J.M. (Jo) Vegter ontworpen Kurioskerk is in 1963 gebouwd in de zuidwestelijke hoek van het park. Ook een jeu de boules-baan maakt deel uit van het Julianapark. Van de muziektent is de zeshoekige onderbouw nog aanwezig: een houten tuinhuisje en een eveneens in hout opgetrokken schaftkeet met bergplaats van de plantsoenendienst zijn al lang geleden afgebroken. De bescherming geldt zowel de oorspronkelijke aanleg (‘architectuur’