Flatgebouw van het galerijflat-type, met honderd maisonnettewoningen in tien woonlagen en zes garages op de begane grond. De woningen werden in 1966 opgeleverd en zijn gerealiseerd in opdracht van de Woningbouwvereniging Beter Wonen. Het flatgebouw is in 1963 ontworpen door J.M. Stokla, meewerkend architect van het Rotterdamse bureau Van den Broek en Bakema, voor de noordwestelijke punt van de nieuwe stadsuitbreiding Nijlân, een uitbreiding die toen nog uitbreidingsplan ‘Zuid’ heette. Het bureau Van den Broek en Bakema was ook elders in Leeuwarden betrokken bij uitbreidingsplannen, waaronder Heechterp en Bilgaard, waarvoor dezelfde Stokla min of meer vergelijkbare woongebouwen heeft ontworpen. Waar Heechterp en Bilgaard door Van den Broek en Bakema als een eenheid in stedenbouwkundig en architectonisch ontwerp opgezet zijn, is het woongebouw in Nijlân een solitair, zeer beeldbepalend element. De Antillenflat heeft renovaties ondergaan in 1988-’89 (ontwerp van de Woningraad) en in 2003. In 2003 is onder meer het trappen- en lifthuis ingrijpend vernieuwd. In mei 2011 stortte een gedeelte van de galerij op de bovenste woninglaag naar beneden. Alle galerijen en balkons zijn daarna vervangen door nieuwe exemplaren met een gewijzigde constructie en een ander aanzicht. Het flatgebouw heeft de voor de bouwtijd karakteristieke kenmerken van het zakelijke Functionalisme. De bescherming geldt het exterieur, de constructie en de woningtypologie. Het op een rechthoekige grondslag opgetrokken flatgebouw staat met een begane grond of ‘plint’ (met schuurtjes en garages) en tien woonlagen onder een plat dak. Elke maisonnettewoning bestaat uit een woonlaag met een keuken en een verdieping met de slaapvertrekken. Het gebouw heeft een constructie van gewapend beton en gevels van schone baksteen, boven een onderste bouwlaag van gepleisterde baksteen. De blinde kopgevels worden ter hoogte van de vloeren van de woonlaag geleed door betonnen randen en zijn voorzien van betonnen trappen met (vernieuwde) stalen balustrades. Ook de galerijen aan de oostzijde en de balkons aan de westzijde zijn vernieuwd. Aan de oostelijke langszijde staat een schuin op het flatgebouw geplaatst, vrijwel vrijstaand volume met trappenhuis en liftschachten, dat door middel van vijf loopbruggen is verbonden met het hoofdvolume. Het ingrijpend gewijzigde trappenhuis heeft een in gewapend beton opgetrokken skelet. Zowel de voornamelijk gesloten gevels als de glazen vliesgevels aan de zuidkant van dit toegangsvolume zijn vernieuwd. Aan deze zijde bevindt zich een driehoekige entreepartij. De oostzijde van het flatgebouw bevat de entrees tot de woningen, die eveneens zijn gerenoveerd. De entrees van de ten opzichte van elkaar gespiegelde woningen staan in tweetallen naast elkaar. Alle gevelopeningen zijn recht gesloten. De vensters staan boven lekdorpels van grèstegels. De overhoekse keukenramen op het entreeniveau zijn van kunststof. De voordeuren staan in ondiepe portieken en onder bovenlichten. De grotere ramen op de slaapverdiepingen zijn van hout. De op het westen gerichte langsgevel is op huiskamerniveau voorzien van balkons, waarvan de betonnen voetplaten een ononderbroken vlak vormen. De op het balkon georiënteerde vliesgevels hebben een trespa borstwering. De vensters op de slaapverdiepingen zijn gevat in baksteen boven een betonnen rand. De noordelijke kopgevel wordt vertikaal geleed door een met de buitentrap verbonden, slanke, en hoger opgaande risaliet. Aan deze zijde bevindt zich ook een lage, grotendeels in beton opgetrokken uitbouw met een ketelhuis onder plat dak.