De Parkkerk staat in de zuidelijke rand van Huizum-West, nabij de Julianalaan en het gelijknamige park. Het kerkcomplex staat in een rondom vrij gehouden, groene ruimte, welke als het ware een voortzetting vormt van het Julianapark. Daarbij is het gebouwenensemble stedenbouwkundig zo gesitueerd op de hoek van de Cornelis Trooststraat en de Jan van Scorelstraat, dat een klein groen veld is vrijgehouden (uitgespaard) van bebouwing. Het kerkgebouw met bijgebouwen is in 1955 gerealiseerd als de Nieuwe Gereformeerde Kerk naar een plan (uit 1954) van de met zijn bureau in Huizum gevestigde architect S(ieger) Riddersma (Leeuwarden 1902 – 1992). Van hem zijn meer gebouwen in Huizum te vinden. Ontwerpen uit 1950 en 1953 voor een grootschaliger kerkelijk gebouwencomplex op deze locatie – daarvan is onder meer nog een foto van een maquette bekend - verdwenen daarmee definitief in de lade. De eerste steen werd gelegd op 23 april en in december van datzelfde jaar kon het gebouw in gebruik worden genomen. De kerkzaal bood oorspronkelijk plaats aan ongeveer zeshonderd personen. Het kerkelijke complex is gebouwd in een traditionalistische, aan de Delftse School verwante bouwstijl. Riddersma ontwierp vergelijkbare kerkgebouwen voor Akkrum (1957) en Ureterp (1961). Sinds 1998 is het gebouw in gebruik bij de baptistengemeente. De bescherming geldt het exterieur, de inpandige ruimtelijke structuur en van het interieur uitsluitend de kerkzaal. Exterieur: Het vanuit een onregelmatige plattegrond, in schone baksteen opgetrokken kerkelijke complex is samengesteld uit een onder zadeldak staand kerkgebouw, een aan de achterzijde, hier dwars op staande verbindingsgang onder lessenaardak met aan de oostzijde een kleine, onder schilddak staande zaal en aan de westzijde een tussenlid onder zadeldak met een uitbouw onder schilddak en een groot bijgebouw eveneens onder schilddak. Alle bouwdelen zijn gedekt met gesmoorde pannen. Alle gevels zijn opgetrokken in schone baksteen boven een met een rollaag afgedekt trasraam. Het kerkgebouw heeft een rechthoekige plattegrond en staat onder een zadeldak met geprofileerde houten gootlijsten op klossen. De op de Jan van Scorel gerichte en boven een gemetselde stoep staande kopgevel met de hoofdentree is symmetrisch ingedeeld. De schuine gevelranden zijn afgedekt met een rollaag. Een breed middenrisaliet bevat twee dubbele glasdeuren binnen een geprofileerde omlijsting van kunststeen onder strekken. Tussen de deuren is een stichtingssteen met “ANNO 1955” ingemetseld. Boven de entreepartij is een betonnen roosvenster in de gevel opgenomen. Het venster heeft een omlijsting van schuin uitgemetselde baksteen. De gevel wordt bekroond door een klokkenstoel met een luidklok in een rondboogvormig klankgat met afzaat en sluit- en aanzetstenen van grijze hardsteen. Het torentje wordt beëindigd door een met pannen gedekt zadeldakje. De kopse zijden zijn uitgemetseld aan de bovenzijde en hebben een beëindiging in de vorm van een keperboog met deklijst. Aan weerszijden van de risaliet zijn twee kleine, getoogde vensters in de gevel geplaatst. De oostelijke langsgevel (linkerzijde) bevat vijf hoge, getoogde vensters met een roedeverdeling in de betonnen ramen en gemetselde lekdorpels. Deze ramen zijn voorzien van een beweegbaar, rechthoekig stalen raam. In het linker venster – daarachter bevindt zich het lithurgisch centrum - is in het stalen raamdeel een kleurrijk glas-in-lood raam met een religieuze voorstelling (de brandende braamstruik) opgenomen. In de rechter bovenhoek van de gevel zijn twee kleine, eveneens getoogde vensters geplaatst ter verlichting van het balkon in de kerkzaal. Linksachter is de kerk verbonden met de kleine zaal. De westelijke langsgevel (rechterzijde) heeft een identieke indeling. In het glas-in-lood raam is hier een voorstelling verwerkt van Abraham die zijn zoon Isaak offert. De boven het lessenaardak van de gang oprijzende achtergevel is versierd met een uitgemetseld kruis en wordt bekroond door een tuit met ezelsrug. De detaillering in de overige bouwdelen is vergelijkbaar met die van het kerkgebouw. Alle gevelopeningen zijn echter recht gesloten en staan onder strekken (de deuren) en rollagen (de vensters). De vensters bevatten houten ramen. Het prominent in het beeld staande gebouw met de vergaderzaal, rechts van het kerkgebouw, bevat drie keer twee zesruits vensters en een klein venster in de op de Jan van Scorelstraat gerichte gevel. In de westelijke kopgevel zijn drie kleinere vensters en een deur opgenomen. De eveneens op de Jan van Scorelstraat gerichte gevel van het kleine zaaltje links van de kerk bevat drie vensters, die zijn ingevuld met drie vierkante zesruits ramen. De achterzijde van de Parkkerk is voorzien van drie dubbele deuren en diverse vensters van afwisselend formaat. Interieur: De kerkzaal bestaat uit een hoge, rechthoekige ruimte onder een dak dat rust op volwandige, gelamineerd houten kniespanten (vermoedelijk nog met de originele taupe-achtige kleurstelling). De spanten zijn geplaatst tegen de muurdammen tussen de vensters en doordat deze op hun beurt in nissen zijn aangebracht, hebben de binnenwanden met eenvoudige architectonische middelen reliëf gekregen. Het metselwerk is uitgevoerd in kruisverband. In de bovenste zone van de muren zijn reeksen koppen weggelaten om een goede akoestiek te verkrijgen. Daar de demping door deze bouwkundige ‘truc’ niet optimaal was, zijn later de muurgaten opgevuld met glaswolachtig materiaal. De muren zijn bovendien wit geschilderd, wat vermoedelijk eveneens aan latere aanpassing is geweest. Achter de voorgevel wordt het voorste gedeelte van de kerkruimte in beslag genomen door een zaalbreed, blijkens de bekistingssporen in het werk gegoten, betonnen balkon dat in de zijgevels ligt en verder vrij in de ruimte hangt. Daarop zijn rijen banken geplaatst achter een balustrade van houten hekken in een ruitpatroon tussen brede muurdammen of balusters. Onder het balkon door kan de zaal worden betreden. De zaal heeft niet meer de oorspronkelijke diepte, want onder het balkon is de ruimte dichtgezet met een eenvoudige scheidingswand. In de noordmuur boven het balkon vormt een grote rondboog de omlijsting van het roosvenster. In de zuidoostelijke hoek van de kerkzaal, boven het podium c.q. liturgisch centrum, bevindt zich een tweede, kleiner balkon voor het orgel. Dit dateert uit 1956-1957, ongeveer een jaar na de ingebruikname van de kerk. De banken zijn opgesteld in drie blokken, elk op een vlonderachtige houten vloer. De achterste rijen, onder het balkon, zijn weggehaald, de banken in de blokken tegen de zijmuren zijn schuin geplaatst om de oriëntatie op het liturgisch centrum te verbeteren en de banken van het middenblok zijn verder uiteen geplaatst, maar deze aanpassingen verdragen zich met de monumentale waarden. Ook de lampen in twee typen, die in drie rijen aan de zoldering zijn opgehangen, zijn nog origineel. De belangrijkste wijzigingen zijn aangebracht in het zuidelijk deel van de kerkruimte, waar het podium is aangepast en de preekstoel en de banken voor de diakenen en de ouderlingen zijn verdwenen. In de achterwand voert een dubbele deur naar een dwars op de kerkruimte liggende gang. Deze vormt de ruggengraat van het complex, de verbinding tussen alle onderdelen van het kerkelijke complex. Vandaaruit kan ook een houten scheluwe trap naar de orgelgalerij worden betreden.