Complex uit 1948-’49 van 25 montagewoningen die ontwikkeld zijn door het Weense bedrijf Thermobau. Er werden in totaal ruim 800 van deze houten prefab-woningen als bouwpakketten per trein uit Oostenrijk ingevoerd in Nederland. De woningen, die officieel als noodwoning te boek stonden, werden geruild tegen vis en landbouwproducten, toen de Nederlandse regering in de naoorlogse jaren nog over te weinig deviezen beschikte. De her en der in het land complexgewijze toegewezen, als tijdelijk bedoelde (middenstands)woningen waren in Leeuwarden hoofdzakelijk bestemd voor de huisvesting van ambtenaren. De bouwpakketten werden afgeleverd met een montagehandleiding en een bouwtekening. De woningen waren boven de basis geheel van hout met buitenwanden van gelaagd hout met een isolerende laag van thermofolie en een dubbele laag zachtboard. Het aan Leeuwarden toegewezen contingent van negen koop- en zestien huurwoningen van de typen A en B is geplaatst op een door de plaatselijke firma T. Heidinga en Zonen gemetselde fundering met een vloer van gewapend beton en een keldertje. De montagewerkzaamheden werden gegund aan de firma W.E. Reitsma en Zoon uit Grouw. Een deel van de woonhuizen werd verkocht voor f 18.500,- per stuk - Bernardstraat 30 bijvoorbeeld, dat nog in redelijk oorspronkelijke staat verkeert, werd in 1948 gekocht door de Coöperatieve Aankoopvereniging Friesland (C.A.F.) voor haar directeur Jan Marinus Boudewijn - en een deel ging in de verhuur voor f 12,- per week – het Gemeentelijk Woningbedrijf is er lange tijd de verhuurder van geweest. Het complex Oostenrijkse woningen in Leeuwarden is nog compleet. De vrijstaande huizen zijn geplaatst aan elkaar loodrecht kruisende straten met de Julianalaan als hoofdader. Het Van Miereveltplantsoen is binnen het complex een open ruimte, die het oostelijke, acht huizen tellende deel van het complex scheidt van de andere zeventien. De panden zijn zo geplaatst dat aan weerszijden van zowel de Irenestraat als het Van Miereveltplantsoen drie huizen (in totaal twaalf) met de nokrichting dwars (oost-west gericht) op de ertussen gelegen straat (plantsoen) staan. De overige dertien huizen aan de Julianalaan bevinden zich alle aan de zuidkant van deze rondweg en hebben de nok eveneens dwars (noord-zuid gericht) op de straat staan. De exterieurs, indeling en afwerking van de woonhuizen zijn in de loop der jaren herhaaldelijk aangepast aan de eisen des tijds, waardoor de meeste in meer of mindere mate niet meer geheel oorspronkelijk zijn. Alle huizen hebben echter hun hoofdkarakteristieken behouden. Het aanzicht van veel panden is voornamelijk verstoord door wijzigingen in de gevelopeningen en door aanbouwen. Ook de kleuren van het exterieur zijn bij sommige huizen gewijzigd. Waren de houten wanden oorspronkelijk donker afgewerkt met bruin schilderwerk of beitswerk en kozijnen en ramen daarmee sterk contrasterend wit geverfd, tegenwoordig komen meer variaties in kleurstelling voor. Bijzonder was overigens dat de vensters oorspronkelijk al voorzien waren van dubbel glas ter isolatie. De bescherming betreft de stedenbouwkundig-ruimtelijke opzet van het woningcomplex en de exterieurs van de woningen. De huizen zijn op een kleine kelder en boven een gemetselde plint opgetrokken in hout, vanuit een rechthoekige plattegrond. Ze staan onder een met verbeterde holle pannen gedekt zadeldak met zeeg (knik) en gemetselde schoorsteen, die niet overal op de zelfde plaats uit de kap steken. Dakkapellen hadden de woningen aanvankelijk niet: her en der zijn die echter in de loop der jaren in diverse vormen en maten toegevoegd. De iets uitkragende, geprofileerde gootlijsten rusten op klossen, de zinken bakgoten zijn aan beugels bevestigd. De kopgevels zijn van het type puntgevel. In de meeste kopgevels staan de twee gevelankers in het zicht. Sommige gevels hebben in het zicht gelaten vakwerk van regels en stijlen. Bij de meeste woonhuizen is één van de kopgevels voorzien van een top met gepotdekselde planken en de andere met staande planken in rabat. Aan een van de langsgevels bevindt zich bovendien een koekoek met een in de plint geplaatst venster onder rollaag voor de toetreding van daglicht in de kelder. Alle gevelopeningen zijn recht gesloten en voorzien van ramen van uiteenlopend formaat met een roedeverdeling. Een van de buitendeuren (de keukendeur) is opgenomen in de linker langsgevel en staat boven een gemetseld stoepje. Links ervan zijn een keukenvenster en een venster voor de eethoek in de gevel opgenomen. In de andere langsgevel bevindt zich een venster met kruisraam voor de studeerkamer. In een van de kopgevels is een brede gevelopening met twee stel openslaande deuren naar de woonkamer geplaatst. Het brede venster in de geveltop hierboven heeft tussen de twee kruisramen een brede middenpenant, die in het verlengde staat van de wand tussen de twee kinderslaapkamers. In de andere kopgevel staat de boven een gemetseld stoepje geplaatste voordeur met links ervan twee kleine, vierkante kruisraampjes, één voor het portaal en één voor het toilet. Het venster van de ouderslaapkamer hierboven is voorzien van een samengesteld raam. In de punt van deze gevel zijn bij sommige huizen twee kleine, staande raampjes geplaatst, terwijl andere een blinde top hebben. Ook de inrichting van de tuinen was min of meer vastgelegd in een ontwerp, waarin standaard een Japanse kers was opgenomen. Bij enkele woningen is deze nog te vinden.