Het pand markeert de hoeklocatie Kleine Dijlakker-Broerestraat, waarbij in het ruimtelijk omgevingsbeeld sprake is van de samenkomst van twee grachten (profielen). De bebouwing en hoofdstructuur vormen de ongeschonden omgevingskarakteristiek. Het lage middelgrote stadswoonhuis heeft een kantige hoofdvorm, waaraan de scherp vormgegeven lijst, de goten, de dakkapel en het schoorsteenbord aan bijdragen. Het pand heeft een enkelvoudige langwerpige hoofdvorm op een rechthoekig grondplan, bestaande uit een beganegrond en een verdieping onder de kap. Het pand is met de kaprichting, hoofdtoegang en fraaie dakkapel gericht op de bredere hoofdstructuur (Kleine Dijlakker). Secundair is het pand met de vensteropeningen gericht op de brede straat met gracht. De verhoudingen van de vlakindeling hebben een evenwichtige balans van open (raamvlakken) en gesloten (muurwerk en dakvlakken) gevelvlakken. Het materiaalgebruik bestaat uit: de lijstgevel en schoorsteen in schoon metselwerk (kruisverband met traditionele gesneden voeg), kozijnen, ramen, kroonlijst en dakkapel in hout en keramische dakpannen. Het kleurgebruik bestaat uit: donkerbruine baksteen met lichte voeg, kozijnen wit en ramen en deur donkergroen. De detaillering en ornamentiek bestaat uit lijstwerk, goot-architraaflijst, schoorsteenbord, consoles onder kroonlijst, 18e eeuwse roedenverdeling in de ramen en een levensboom in het bovenlicht van de voordeur. Het pand toont een fraaie gave eenheid in 18/19e eeuwse expressie. Voorheen was het pand in gebruik als studentensociëteit 'Huske te let'. Het interieur maakt geen deel uit van de beschermende werking.