De vrijstaande woning met tuin in de gevellijn draagt bij aan een zachte begrenzing (overgang) van stadsruimte en (naar) open ruimte van de stadsgracht. Het rijzige bouwvolume en de krachtige kleurstelling maken het object markant. De kleine tot middelgrote woning heeft een vloeiende hoofdvorm op een meerhoekige plattegrond bestaande uit een beganegrond, verdieping en over de helft hiervan lage geknikte kapruimte met flauwe dakhelling. Het pand heeft een overwegend enkelvoudig ogende hoofdvorm met beganegrond en verdieping deels onder een kapje en deels onder een mansardekap. Het pand is met de geknikte voorgevel aan de straatzijde wijds gericht op de ruime omgeving van de stadsgracht. Het pand heeft zowel verticaal (gevelopeningen en geknikte gevelvlakken) alsook een horizontale geleding (speklagen) in het gevelbeeld. Het pand heeft een verticaal en horizontaal gerichte evenwichtige gevelcompositie van open (ramen, deur) en gesloten (muurwerk) gevelvlakken, deze laatste evenwel horizontaal geaccentueerd. Het materiaalgebruik bestaat uit: muurwerk in baksteen kruisverband met gesneden voeg, raamdorpelstenen, bogen met (lage) boogtrommels, speklagen ter hoogte van de onder-, wisselen bovendorpel van de kozijnen: kunststof (!) kozijnen, ramen, voordeur: daklijst hout: gietijzeren muurankers: keramische gesmoorde platte Friese dakpannen. Het kleurgebruik bestaat uit: rode gevelsteen en gele speklagen en bogen: kozijnen wit, deur en ramen donkergroen. De detaillering en ornamentiek bestaat uit een daklijst, boeiboord met eenvoudige onder- en bovenprofilering en boogtrommels met een eenvoudig tegelmozaïek. Het pand is nog overwegend volgens het oorspronkelijk ontwerp. Het pand vormt onderdeel van laat 19e eeuwse inbreiding op smalle reststrook/ reconstructiegebied aan buitenzijde stadscentrum, waarbij de smalte van de strook aanleiding vormt voor de aanleg van zijtuinen. Het interieur maakt geen deel uit van de beschermende werking.