Inleiding

De DROOGSCHUUR voor uienzaad aan de Rottenburgseweg te Middelharnis is in 1927 in opdracht van K. Vermaas gebouwd door P. Rixoort. Het terrein waarop de schuur staat werd toentertijd omschreven als een stuk bouwland aan de Rattenburg. De droogschuur voor uienzaad staat in een landelijke omgeving, op een omheind terrein met een sloot aan twee zijden. Het verbouwen van uien was in de jaren 1920 in opkomst op het eiland Goeree-Overflakkee. Het drogen van uienzaad vereiste een bijzondere vorm en detaillering van de schuur. De gevels werden voorzien van reeksen houten luiken, die afhankelijk van de omstandigheden geopend of gesloten komen worden. Het uienzaad werd door middel van een systeem van liggers en rieten deklagen (later kippengaas) uitgespreid over meerdere lagen. In de periode voor WO II hebben zeker dertig droogschuren rondom Middelharnis en Sommelsdijk gestaan. Hiervan zijn slechts enkele over. De schuur aan de Rottenburgseweg is hiervan het gaafste en grootste voorbeeld.

Omschrijving

De droogschuur heeft een rechthoekige plattegrond, met één bouwlaag onder een zadeldak, gedekt met gesmoorde tuiles du Nord. De topgevels zijn voorzien van eenvoudige houten windveren. De gevels bestaan vrijwel volledig uit houten luiken, die opgehangen zijn aan ijzeren hangwerk. De zijgevels zijn 7 luiken breed en 5 luiken hoog. In het midden van de kopgevels deuren, waarvan die in de noordgevel van een bovenlicht is voorzien. De deuren worden geflankeerd door wederom vijf, boven elkaar staande luiken. De toppen van de gevels zijn voorzien van twee luiken. In het inwendige zijn in de staanders in het midden van de schuur en in de staanders in de wanden kerven aangebracht waarin het systeem van liggers kan worden geplaatst.

Waardering

De droogschuur voor uienzaad is van algemeen belang vanwege de cultuurhistorische, de architectuurhistorische en de zeldzaamheidswaarde. Het object heeft cultuurhistorische waarde vanwege de specifieke functie en de nauwe relatie van de in typlogisch opzicht bijzondere schuur met de uienteelt in de regio. Het object heeft architectuurhistorische waarde vanwege de bijzondere, op het gebruik gerichte vormgeving en detaillering en vanwege de bijzondere samenhang tussen het in- en het exterieur van de schuur. Het object heeft zeldzaamheidswaarde omdat het overgrote deel van de droogschuren voor uienzaad verdwenen is of in ernstige mate is aangetast. De droogschuur is tevens van belang vanwege de herkenbaarheid en de grote mate van gaafheid.