Inleiding.

De SCHUUR van de Amaliahoeve is rond 1938 opgetrokken in de vormen van de Delftse School en heeft een ongewoon representatief karakter. Het gebouw is volgens voor de bouwtijd zeer moderne beginselen en technieken opgetrokken. Bij de ontruiming door de laatste eigenaar is omstreeks 1990 de luidklok met een deel van de klokkengevel op de korte gevel verwijderd.

Omschrijving.

De rechthoekige schuur is opgetrokken uit imitatie-handvorm baksteen in kettingverband en heeft een fors zadeldak met verbeterde Hollandse pannen en ventilatiekokers tussen zijtopgevels. De schuur is zorgvuldig gedetailleerd en heeft topgevels met vlechtingen en lelieankers. De gevels hebben dubbele schuifdeuren onder ijzeren lateien, de van diabolobeschildering voorziene opgeklampte deuren hangen aan in natuurstenen blokken ingelaten duimen en de betonnen ramen hebben onder een driedeling, waarboven kleine ventilatieopeningen. De korte voorgevel heeft een grote dubbele schuifdeur, een tweetal loopdeuren, twee laaddeuren met ijzeren hijsbalk en drie ramen. Een groot roosvenster met diagonale betonnen stijlen verlicht het inwendige van de schuur. De linker zijgevel heeft een drietal dubbele inrijpoorten, dat toegang geeft tot de tasruimte. De rechter zijgevel bestaat uit diverse loopdeuren en ramen, die de veestalling verlichten. De soberder achtergevel heeft in de top een klein rondvenster en ventilatieopeningen.

Inwendig heeft de schuur acht traveeën. Het dak wordt geschraagd door zeven gelamineerde houten krommerspanten, die een open met riet geïsoleerde kap dragen en een brede ongebroken tasruimte mogelijk maken. Deze tasruimte beslaat het grootste deel van de ruimte, aan de rechter zijde bevindt zich op de begane grond een smallere en lagere zijbeuk, waar zich de aan een lange gang gelegen en in steen afgedekte veestallen en paardenstallen bevinden. Hierboven eveneens een tasruimte.

Waardering.

De schuur van de boerderij is van algemeen belang. Het gebouw heeft cultuurhistorisch belang als voorbeeld van de sociaal-economische ontwikkeling van de landbouw in de Brabantse Biesbosch, met name de ontginning van natuurgebieden ten behoeve van de landbouw en als voorbeeld van de typologische ontwikkeling van de voor de bouwtijd uiterst moderne schuren, het gebouw is tevens van belang voor de technische ontwikkeling van de spantconstructies in het Interbellum. Architectuurhistorisch is het pand van belang vanwege de voor een schuur bijzondere detaillering, de samenhang tussen exterieur en interieur, en de mengeling van traditionele vormen en moderne technieken.

De boerderij is belangrijk vanwege de gaafheid van het in- en exterieur en is als zodanig zeldzaam.