Inleiding.

De WERKHUIZEN werden gebouwd in 1882 in een sobere stijl die met die van het klooster overeen komt. Hierin was ondermeer een brouwerij ondergebracht, zodat het actieve leven van de broeders gescheiden werd van het contemplatieve. Het gebouw, dat inwendig verbouwd is, is opslagplaats, timmerwinkel en fietsenstalling. De aanbouw van 1967 valt buiten de bescherming.

Omschrijving.

Het eenlaagse gebouw heeft een L-vormige plattegrond. De gevels zijn merendeels opgetrokken uit rode Belgische baksteen met rechte muurankers en op de zadeldaken liggen zwarte verbeterde Hollandse dakpannen. De plint is gepleisterd. Beide vleugels verschillen onderling in detaillering. De oostelijke vleugel telt acht traveeën. Van links naar rechts zijn er twee deuren en dan steeds een raam en een deur.

De ramen zijn getoogde stolpvensters met klepramen en hardstenen dorpels. De getoogde bogen, ook boven de kleine roedenramen van de klampdeuren, zijn gemetseld met zandsteengele baksteen als aanzet- en sluitsteen. Onder de houten gootlijst is een muizetandlijstje gemetseld. De rechterzijgevel heeft onder de nok een hijsluik; daaronder bevindt zich een afgeschuinde eenlaagse aanbouw uit de bouwtijd onder plat dak met een deur. De andere vleugel heeft van links naar rechts vijf vensters en later uitgebroken brede dubbele deuren. De eerste drie traveeën zijn opgetrokken uit gele baksteen, zonder zichtbare muurankers. De bogen boven de vensters zijn hier eenkleurig. In de rechtgesloten garage-achtige deuren bevinden zich raampjes met kleine roedenverdeling. In de linkerzijgevel is in de nok een hijsluik geplaatst. Daaronder is in 1967 een eenlaagse nieuwbouw onder plat dak geplaatst.

De achtergevels worden aan het zicht onttrokken door de locatie op de hoek van het kloosterterrein.

Waardering.

De werkhuizen zijn van algemeen belang. Het geheel heeft cultuurhistorische waarde als voorbeeld van een geestelijke ontwikkeling, namelijk de bloei van orden en congregaties in de negentiende eeuw en is tevens van belang als voorbeeld van de laat- negentiende-eeuwse herschepping van het aloude capucijner kloostertype. Het is architectuurhistorisch van belang vanwege de stijl en het eenvoudige materiaalgebruik, toegepast binnen de uiterst eenvoudige, traditionele vormencanon van de capucijnerorde. Het heeft ensemblewaarden vanwege de samenhang van klooster en economiegebouwen. Het is tevens van belang in samenhang met de gaafheid van de stedelijke omgeving.