Inleiding

LANDHUIS "Russendaal" in Eclectische stijl uit 1864,vermoedelijk ontwerp van architect pater A. Slootmakers S.J. Het huis is gebouwd als buitenhuis of campagne van de Jezuïeten van het seminarie Mariëndaal te Grave. Het huis ligt midden op een trapeziumvormig parkachtig landgoed met vele oudere bomen waaronder eiken en beuken. Aan de noordkant grenst de gemeente Grave. Het landgoed wordt van noord naar zuid doorsneden door de Russendaalweg, westelijk hiervan ligt op een eiland het landhuis met oostelijk een overtuin met vijver, kas en kapelnisje. De voorgevel van het huis ligt naar het oosten gekeerd richting overtuin.

Omschrijving:

Tweelaags symmetrisch huis met halfverdieping (mezzanino)onder schilddak gedekt met natuursteen leien. De architectuur vertoont de klassieke kolossale orde. Voorgevel van vijf traveeën breed met zijrisalieten, waartussen een waranda op de begane grond met erboven een balkon gedragen door twee vierkante gietijzeren zuiltjes. Het huis heeft een lage onder- en een hoge bovenverdieping. De getoogde muuropeningen op de begane grond hebben zes- en op de verdieping achtruits vensters. Het opgaande werk bestaat uit handgevormde baksteen gemetseld in kruisverband met hoekpilasters, cementen plint, kroonlijst, fries met consoles waarin sleufvormige mezzaninovensters met afgeronde hoeken. De consoles zijn voorzien van stervormige sculptuur met in de voorgevel twee mensenkopjes. Op het dak een zeshoekig klokkentorentje bekroond door helmdaken smeedijzeren kruis. De hoofdingang met stucomlijsting aan de zuidkant van het huis is eenvoudig van opzet. Aan de westkant een serre onder platdak uit ca. 1970. De serre behoort niet tot het rijksmonument. De indeling van het huis is authentiek. In hal een monumentale slingertrap met schalmgat en in de gang een diensttrap met bordessen. Het interieur is in 1990 vernieuwd.

Waardering

Het landhuis Russendaal is van algemeen belang vanwege cultuurhistorische waarde als voorbeeld van een buitenhuis van een kloosterorde dat als annex functioneerde van het seminarie te Grave, het heeft typologische waarde vanwege de toepassing van de landhuisvorm voor een kloostergebouw. Het heeft architectuurhistorische waarde vanwege de eenvoudige Eclecticistische architectuur waarbinnen verwijzingen naar een religieuze functie vrijwel geheel ontbreken en heeft vanwege de plaats in het kleine oeuvre van de pater-architect Slootmakers. Het is gaaf bewaard gebleven en is uiterst zeldzaam.