Inleiding

In 1819 liet Wolter Hendrik Hofstede, zoon van de gouverneur van Drenthe Petrus Hofstede, een WOONHUIS aan de Vaart bouwen dat lange tijd het laatste pand aan de noordzijde van de Vaart zou zijn. Het op de stuwwal van de kanaaldijk gebouwde huis, dat in de volksmond het 'Huis met het Stoepie' werd genoemd, werd tot de eerste jaren van de twintigste eeuw bewoond door de twee gebroeders Tonckens en is van het zogenaamde Asser type. In 1903 is het huis ingrijpend verbouwd en kreeg toen het huidige voorkomen met de in art nouveau uitgevoerde entree in de verhoogde middenpartij. Voor het huis ligt een smeedijzeren HEKWERK.

Omschrijving. Het vanuit een rechthoekige plattegrond opgetrokken, deels verdiepingloze pand heeft een souterrain en een afgeknot schilddak met steile dakschilden, die zijn gedekt met Hollandse pannen. De vijf traveeën brede symmetrische voorgevel is voorzien van een entreepartij in een hoog opgaande middenpartij, waarvan de tweede bouwlaag in 1903 is toegevoegd. Aan weerszijden van de entree bevindt zich een diepliggende, rechtgesloten souterrain-entree in koekoek en een eveneens rechtgesloten venster onder strek. Rondom het souterrain staat een smeedijzeren hek tussen gecanneleerde gietijzeren balusters op hardstenen blokken. Deze zijn verzonken in bakstenen muurtjes die het plaveisel van gele handvormsteen omheinen. Een hoge hardstenen stoep, waarvan de onderste treden van beton zijn, voert naar een portiek met een omlijsting, die is voorzien van art nouveau decoraties en een sluitsteen in de liggende ellipsboogvormige afsluiting. Het portiek bevat links een enigszins schuin geplaatste, fraai bewerkte deur met venstertjes en bovenlicht met roedeverdeling, die identiek is aan de deur in de achterwand. Deze heeft echter een zijlicht met regels en stijlen, die de rest van de achterwand invult. De rechter portiekwand is bekleed met een bijzonder tegeltableau van geperste tegels met een samengesteld decor van in reliëf uitgevoerde, gestileerde plantenmotieven en een bovenrand van door middel van de decalcomaniemethode opgebrachte decoraties. De twee vensters aan weerszijden van de entreepartij staan evenals die op de verdieping onder strekken. De verdiepingsvensters staan boven een dunne cordonlijst. De zijgevels en de lagere delen van de voorgevel worden beëindigd door een entablement met gootlijst op klossen. De hoog opgaande middenpartij met drie rechtgesloten vensters op de verdieping heeft een plat dak met een geprofileerde gootlijst. Deze bouwlaag is later toegevoegd ter vervanging van de oorspronkelijke, houten dakkapel. De linker zijgevel is voorzien van staafankers en vensters als in de voorgevel. De kap is aan deze zijde voorzien van een toegevoegde, detonerende dakkapel. Tegen de achtergevel staat een uitbouwtje onder lessenaardak. Het geveldeel van nr. 66b is ruw gepleisterd. De rechter zijgevel is niet gepleisterd en voorzien van een met persiennes behangen venster.

Waardering

Het karakteristieke huis (met smeedijzeren hekwerk) is van architectuurhistorische waarde als voorbeeld van representatieve woonhuisarchitectuur, waarin bijzondere, vroeg twintigste eeuwse elementen zijn geintegreerd in de veel oudere hoofdvorm. Het beeldbepalende pand maakt deel uit van de waardevolle, voornamelijk negentiende eeuwse en vroeg-twintigste eeuwse bebouwing aan de Vaart, die behoort tot het beschermde stadsgezicht. Het heeft derhalve ook grote ensemblewaarde.