De eeuwenoude Ruurlose Kroezeboom: Op de hoek van Borculoseweg met de Kroezelaan staat een vierstammige eik, met ongesteelde bladeren, dus een zomereik (Quercus Robur). In het dorpsleven heeft de kroezeboom vroeger een belangrijke rol gespeeld. De boom stond toen op een akker buiten Ruurlo. De zandweg naar Borculo liep erlangs. Net als de oude eik op de Fleringer Es bij Tubbergen, is de Ruurlose eik een kroezeboom. De eik heeft gediend als een soort grensteken, om een vast punt in het landschap te hebben voor een rechtvaardige verdeling van de akkers. Dat de oude eik voor de boeren heilig was, blijkt wel uit het feit dat ze de boom als die eeuwen hebben laten staan. Toen de boom nog op de vlakte stond, kon je vanuit Ruurlo gemakkelijk de begrafenisstoet in de verte zien aankomen. Als men tussen de korenvelden door het dorp naderde, begon de koster, bij het passeren van de kroezeboom, met het luiden van de klok. Daardoor is de naam ‘luubusse’ ontstaan: het bos waarvoor men de klok begint te luiden. Rondom de kroezeboom hebben vroeger banken gestaan. Op warme zomeravonden vertelden de mannen van het dorp elkaar hun belevenissen. Ook het nieuws uit andere plaatsen werd vaak via de kroezeboom verspreid. Het dorp Ruurlo breidde zich uit met nieuwe wijken. De banken bij de kroezeboom verdwenen op den duur, omdat de gezellige praters niet meer kwamen opdagen. De tijden veranderen en nu staat de kroezeboom midden in het dorp, in de voortuin van een woning, Borculoseweg 11. Daar woonde al sinds 1964 de familie Fraijman. Mevrouw Fraijman in 1989: ‘Toen we in 1964 het huis kochten, hebben we gelijk met de aanleg van de tuin, de boom een goede opknapbeurt gegeven. Het dode hout is eruit gezaagd en de langste takken, die over de straat en over het huis hingen, zijn wat ingekort.’ De kroezeboom van Ruurlo heeft zijn mystieke en romantische betekenissen verloren. Niettemin is het een levende herinnering aan de tijd, dat deze eik nog bepalend was voor de rechtvaardige verdeling van de akkers.