Het terrein van het vroegere kerkhof bevindt zich rondom de kerk, maar de bewaard gebleven graven liggen alle ten noorden en noordoosten van de kerk. De begraafplaats wordt aan de straatzijde afgesloten door een vermoedelijk laat negentiende- eeuwse ijzeren spijlenhek, waarvan de hoofdstijlen zijn voorzien van een krulornament. Bij het zuidelijk uiteinde van het hekwerk bevindt zich een toegangspoort, bestaande uit een dubbel hekwerk tussen opengewerkte ijzeren hekposten, waarin ornamenten zijn aangebracht met funeraire symboliek: twee omgekeerde gekruiste brandende toortsen, symbool van (hernieuwd) leven: voorts twee kruisende en met een strik verbonden zeisen (attribuut van de onverbiddelijke dood), een zich in de staart bijtende slang (ouroboros), symbool van de oneindigheid en geheel bovenin een gevleugelde zandloper (symbool voor het kortstondige leven en de vergankelijkheid). De hekposten zijn geplaatst in natuurstenen platen. Langs de noordwestzijde van het terrein zijn er restanten van een oude beukenhaag. Ten zuiden van de kerk staan op de begraafplaats drie forse bomen: een paardenkastanje en twee groene beuken. In de westelijke hoek bevindt zich een tweede bomengroep, voornamelijk bestaande uit grote iepen. In de noordhoek, bij de gravenensembles is een grote taxus aanwezig. Ten noorden en noordoosten van de kerk bevinden zich twee ensembles met historische graven en enkele incidentele grafstenen langs de noordoostelijke rand van het kerkhof. Eén graf ligt solitair bij de ingang van de kerk (graf van majoor-generaal Jan van Overstraten). In de rangschikking van de graven is eenvoudig patroon te herkennen: ze liggen in parallelle rijen en allemaal in noordwest-zuidoost oriëntatie. Er zijn thans zo’n 48 graflocaties herkenbaar, met geheel of gedeeltelijk aanwezige zerk of locaties zonder zerk, waarvan wel bakstenen grafmuurtjes of een bakstenen booggewelf bewaard bleven. Er zijn zowel zandgraven aanwezig als keldergraven aanwezig. De graven met bakstenen gewelfkelders zijn niet meer zichtbaar. Deze zijn afgedekt met zwarte aarde, worteldoek en een laag leisteenslag. De grote zuidelijke groep graven bestaat uit een min of meer “aaneengesloten vloer” van liggende hardstenen zerken op gemetselde randen, deels in het gras, deels in een veld met leisteensplit (niet oorspronkelijk). De noordelijke groep ligt in een wat losser verband in het gras, maar ook hier zijn de vroegere rijen nog herkenbaar. Op een uitzondering na bestaan alle graven uit liggende hardstenen zerken met opschriften. Er is één staand monumentje, een hardstenen silhouetsteen.