Typering: Algemene begraafplaats. Historie en ligging: De BEGRAAFPLAATS is gelegen aan de Deugenweerd, in de bebouwde kom van Borculo. De entree bevindt zich op de hoek van de Deugenweerd en de Johan Strausstraat. Het toegangshek is bevestigd aan een uit metselwerk opgetrokken muur. Deze muur is niet oorspronkelijk. De stichtingssteen die in de muur is aangebracht dateert uit de 18de eeuw en bevond zich oorspronkelijk in een ander gebouw. Pas toen de muur werd gebouwd is de stichtingssteen verplaatst naar de locatie waar deze zich nu bevindt. Aan de hand van de aanwezige graven kan worden vastgesteld dat er reeds vanaf omstreeks 1850 op dit terrein wordt begraven. Het vermoeden bestaat echter dat de begraafplaats al eerder bestond. Tegenwoordig bevinden zich enkele honderden graven op de begraafplaats. De begrenzing wordt gevormd door diverse soorten begroeiing, bestaande uit bomen, struiken en heggen. De aanwezige bomen markeren de zandpaden. Kenmerkend voor de begraafplaats is ook dat het terrein pragmatisch is ingedeeld, waardoor het een hoekige vorm heeft gekregen. Aan de noordzijde volgt het terrein de Deugenweerd en de Graaf Wichmanstraat. De overige zijden worden begrensd door bebouwing aan de Mozartstraat, Chopinstraat en Beethovenstraat. Karakteristiek begraafplaats: Naast de hoekige vorm die het terrein aanneemt, valt op dat de begraafplaats een relatief groot oppervlak heeft. Het terrein kent geen helder opgezette padenstructuur vanwege de pragmatische indeling die in de afgelopen decennia heeft plaatsgevonden. Ook de graven zijn niet allemaal in dezelfde richting geplaatst. Decennia lang werden mensen uit Borculo hier begraven. De oudste nog aanwezige graven dateren van halverwege de negentiende eeuw. Vermoedelijk zijn er nog oudere graven op de begraafplaats aanwezig. Doordat veel graven echter door mos zijn bedekt en eveneens zijn beschadigd doordat er in het verleden vrijwel geen onderhoud en restauratie is gepleegd, valt de exacte datum waarop de oudste graven zijn aangelegd niet goed te achterhalen. Wel staat vast dat in 1851 Katharina Barbara van Ham uit Borculo is begraven. Op dit liggende graf is de volgende tekst leesbaar: KATHARINA BARBARA VAN HAM, WEDUWE VAN J.C.A.I.L. DE QUAI, KAPITEIN, GEB. 28 NOV. 1769: OVERL. 7 AUG. 1851. MOEDER EN DOCHTER. REGINA CONSTANTIA DE QUAI, ECHTGENOOT VAN H. HOVENDAAL, KAPITEIN, GEB. 7 OCT 1805: OVERL. 8 OCT. 1853. Deze tekst, in kapitalen en uitgevoerd met schreefletter, wordt omsloten door twee lauwerkransen met daarbuiten, in de hoeken, aangebrachte versieringen. Lauwerkransen zijn het symbool van onvergankelijkheid en eeuwig leven, overwinning, roem en eerbetoon. De natuurstenen grafsteen heeft de tand des tijds goed doorstaan. De tekst en bijbehorende versieringen zijn duidelijk zichtbaar en de grafsteen is vrijwel onbeschadigd. De oudste graven bevinden zich aan de zuidzijde van de begraafplaats, de nieuwere graven zijn gelegen aan de noordzijde. De brede zandpaden en smallere paden tussen de rijen met graven zorgen voor een goede bereikbaarheid. De oorlogsgraven nemen een prominente plaats in. In vergelijking met de andere graven is hieromheen veel ruimte vrijgehouden. Tien identieke graven, herkenbaar aan de witte, natuurstenen grafstenen, zijn geplaatst op een halfronde verhoging en bereikbaar via drie brede treden in het midden. De grafstenen worden omsloten door grint. Aan de voorzijde is beplanting aangelegd: achter de graven bevindt zich een muurtje met daarop de tekst R.A.F. ZIJ VIELEN OPDAT WIJ ZOUDEN LEVEN. THEY FELL THAT WE SHOULD LIVE. 6-7 SEPTEMBER 1944. De begraafplaats biedt een fraaie kunsthistorische staalkaart van grafzerken- en monumenten uit de negentiende en twintigste eeuw, variërend van hardstenen zerken, gietijzeren en houten graftekens, gietijzeren sierhekken en bijzondere grafmonumenten zoals dat van de familie Esselink uit 1906 en dat van de familie Tjeenk Willink uit 1861. Het laatstgenoemde familiegraf wordt gekenmerkt door een aan de Oudheid ontleende klassieke vorm, bestaande uit een basement met daarop een afgebroken zuil waarover zich een lauwerkrans bevindt. Ook het grafmonument van W.J. Prior uit 1882 is in dit kader noemenswaardig. Dit graf is voorzien van een grafteken bestaande uit twee gekruiste, neergehouden toortsen of fakkels. Deze symboliseren het gedoofde leven. De graven uit de eerste helft van de twintigste eeuw worden gekenmerkt door staande grafstenen, die bestaan uit een combinatie van verschillende rechthoekige delen, waarvan de hoeken vaak zijn afgerond. Over het algemeen is gekozen voor een schreefloze letter. Ook zijn in deze periode meerdere liggende grafstenen gerealiseerd. Deze zijn sober uitgevoerd, slechts voorzien van een tekst met hierboven, al dan niet aanwezig, een lauwerkrans.