Kerkgebouw, gesitueerd in de naoorlogse stadsuitbreiding van Heechterp op de hoek van de Archipelweg (de rondweg) en de Kastanjelaan die Heechterp recht in steekt en de wijk in twee nagenoeg gelijke helften opdeelt. De oorspronkelijk rooms-katholieke kerk met annexen en een iets later toegevoegde pastorie kwam in 1961-’62 tot stand in opdracht van het kerkbestuur van de H.H. Bonifatius en Gezellen-parochie en was gewijd aan de H. Franciscus. De kerk is gepositioneerd in een tamelijk groene ‘midden’-zone van Heechterp, die niet primair bedoeld was voor de functie wonen maar voor wijkvoorzieningen. De kerk staat aan een gelijktijdig aangelegde vijver, waarin een met de kerk verbonden klokkenstoel (vroeger annex doopkapel) is geplaatst. De doopkapel heeft naar verluidt maar enkele jaren gefunctioneerd en raakte daarna verwaarloosd. De laatste restanten, een constructie van houten liggers om de kolommen heen waartussen ramen waren aangebracht, is in 2008 verwijderd wegens slijtage. Het ontwerp voor het kerkgebouw komt van het Groninger architectenbureau van H.J. van Wissen. In het archief van het Historische Centrum Leeuwarden bevinden zich bouwtekeningen, voorzien van kanttekeningen en suggesties van het befaamde architectenbureau Van den Broek en Bakema uit Rotterdam met het verzoek aan Burgemeester en Wethouders deze te verwerken in het ontwerp. Van den Broek en Bakema hadden het stedenbouwkundige ontwerp voor de wijk Heechterp geleverd en hebben ook in sterke mate de hand gehad in de architectonische ontwerpen van de daar aanwezige woningbouw en het (verdwenen) winkelcentrum. Het interieur van de kerkzaal is onder meer voorzien van zeven, in 1964 vervaardigde kruiswegstaties van de hand van de Leeuwarder kunstenaar Bertus (Bep) Mulder. De kerk is aan het begin van het nieuwe millenium door het bisdom verkocht aan een ander kerkgenootschap en daarna deels (niet-ingrijpend) verbouwd en aangepast. De naam van het gebouw is omgedoopt in Het Uitzicht. De bescherming geldt het exterieur van het kerkcomplex en het interieur van de kerkzaal, evenals de waterpartij (vijver) aan de zuidzijde, die door de positionering van de klokkenstoel een onverbrekelijk geheel met het kerkgebouw vormt. Exterieur: De kerk is opgetrokken in beton, schone baksteen, gepleisterde baksteen en natuursteen, vanuit een vrijwel rechthoekige plattegrond. Het gebouw staat onder vrijwel platte daken (iets schuin aflopend op het hoofdvolume) en bevat louter recht gesloten gevelopeningen, waarvan een deel is ingevuld met glas-in-loodramen. Het op de Archipelweg gerichte front van de kerk bestaat uit een laag volume, dat boven een betonnen trap staat en meer dan de gehele breedte van het kerkgebouw beslaat, en daarachter een hoger volume met de kerkzaal. In het lage volume is in de symmetrisch ingedeelde en, zoals de traditie voorschrijft, op het westen georiënteerde voorgevel een reeks van zes smalle, verticale lichten opgenomen. De reeks wordt op twee plekken doorbroken door twee stel openslaande deuren, waarvan een nog in oorspronkelijke staat verkeert met een dubbele houten lattendeur en boven- en zijlichten en het rechter exemplaar is gemoderniseerd met een nieuwe invulling van aluminium en glas. De terug staande gevelpartij van het hoofdvolume bevat onder de brede dakrand een doorlopende reeks van liggende vensters met glas-in-loodramen. Deze reeks wordt in drieën gedeeld door betonnen tussenstijlen. De op de vierkante vijver gerichte, zuidelijke gevel is vrijwel blind en geheel opgetrokken in blokken natuursteen. Aan de linker zijde loopt de muur schuin af om met een kwartronde boog af te buigen in zuidelijke richting en daar een evenwijdig aan de straat staande muur te vormen. De gevel bevat een reeks van zeven kleine lichten en een er links van, in de zuidwestelijke hoek, geplaatste deur. Deze (overigens in matige staat verkerende) ijzeren deur met horizontale deurlichten vormt vanuit de kerkruimte de toegang tot de (verbindingsgang naar de) klokkentoren en de daar vroeger in opgenomen doopkapel. De (kleine) doopkapel bevond zich in het onderste deel van de vierkante toren, tussen een platform en een als dak fungerende dekplaat. Links van de deur is een granieten waterspuwer in de gevel opgenomen, die de decoratieve uitmonding vormt van een hemelwaterafvoer vanaf het platte dak boven de kerkzaal. De betonnen toren heeft een vierkant grondplan met vier staanders, die aan de bovenkant door middel van schuin staande koppelstukken met elkaar zijn verbonden. De staanders vormen tezamen een zich verjongende toren, die wordt bekroond door een, vermoedelijk betonnen, kruis. In de bovenste torenhelft bevinden zich twee platen, waartussen drie boven elkaar geplaatste bronzen klokken zijn opgehangen. De oostgevel is eveneens in zijn totaliteit vervaardigd van natuurstenen blokken en is geheel blind. De gevel wordt verlevendigd door horizontale banden van iets terugwijkend steen. Het linker deel van de noordgevel van het hoofdvolume is ingevuld met een groot venster met roedeverdeling en glas-in-loodramen. De rest van de gevel is alleen onder de dakrand voorzien van een doorlopende reeks van liggende vensters, eveneens met glas-in-loodramen. Deze reeks wordt in vijven gedeeld door betonnen tussenstijlen en vormt in feite een doorlopend geheel met de reeks aan de westzijde. Tegen de noordgevel staat een laag volume met een stel openslaande deuren en een reeks van acht vensters met gemetselde onderdorpels. Een kleine uitbouw verbindt de kerk met een tussenlid, waarin een brede garagedeur en een smalle deur met bovenlichten zijn opgenomen. Het tussenlid verbindt de kerk met een in schone baksteen opgetrokken pastorie met twee bouwlagen onder plat dak. De op de Kastanjelaan gerichte noordgevel van de pastorie wordt geleed door een brede, witte cordonlijst (latei) en is iets rechts van het midden voorzien van een boven een bakstenen trap staande portiek met een deur tussen zij- en bovenlichten. De beide kopgevels steken zowel aan de zijkant als aan de bovenkant iets uit. De vensters in de pastorie staan boven lekdorpels van grèstegels. Interieur: Het inwendige van het kerkgebouw is sober. De gebedsruimte wordt gedomineerd door de aan de zuidelijke en oostelijke zijde doorlopende, onbewerkte ruwe muren van natuursteen. Deze muren zijn als het ware opgezet in banen van elk circa een meter hoog, die van elkaar geschieden zijn door verdiepte voegen. In de zuidwestelijke hoek bevindt zich de doorgang naar de klokkenstoel, die wordt geaccentueerd door een zware, uitstekende betonnen latei. In de zuidoostelijke ‘hoek’ van de muur, boven het podium, is een natuurstenen stichtingssteen opgenomen met de voorstelling van een vis in verdiept reliëf. De noordelijke binnenmuur is voor het contrast met de andere muren gepleisterd. Hierop is een (oorspronkelijke) reeks van zeven kruiswegstaties geschilderd. Deze staties, waarvan de meest westelijke verborgen zit achter jongere betimmeringen, zijn in 1964 vervaardigd door de Leeuwarder kunstenaar Bertus (Bep) Mulder. In de noordwestelijke hoek van de zaal is de signering “Beb Mulder ‘64” aangebracht. Naast de zaal-hoge vensterpartij in noordoostelijke hoek bevindt zich een wandorgel, vermoedelijk gebouwd door de firma Vermeulen in Alkmaar. Van het oorspronkelijke, met terrazzo betegelde altaarpodium zijn het altaar en de reliekkast (tegen de achterwand) verwijderd. Het podium heeft een tussenbordes waarop sporen in de vloertegels erop duiden, dat er oorspronkelijke links en rechts van het midden een hekwerk heeft gestaan om de symbolische scheiding tussen gelovigen en liturgisch centrum te benadrukken.