De hekken rondom het kerkhof van de Sint Agneskerk (rijksmonument) zijn geplaatst in de 19e eeuw. Het gaat om een type hek, dat gangbaar was in de tweede helft van die eeuw en mogelijk is geplaatst ten tijde van de bouw van de nabij staande kosterswoning en paardenstal (Buorren 19). Ongeveer 60% van de negentiende-eeuwse hekwerken rondom het kerkhof is bewaard gebleven. Deze originele hekdelen bevinden zich voornamelijk aan de oost- en aan de zuidzijde van het kerkhof. De overige 40% van het hekwerk is vernieuwd. Het gaat om spijlenhekken van smeed- en gietijzer, waarvan de spijlen op drie niveaus door platte liggers met elkaar zijn verbonden. De onderste helft van het hekwerk is dichter omdat hier korte spijlen tussen de langere spijlen zijn geplaatst. De nog complete spijlen in het hekwerk worden beëindigd door gietijzeren pijlpunten. Op geregelde afstand worden de hekken verstevigd door gietijzeren balusters, die staan op hardstenen blokken (poeren) en een bekroning in de vorm van dennenappels hebben. Deze gecanneleerde balusters zijn aan de boven- en aan de onderkant voorzien van een geprofileerde verbreding. De hogere, beweegbare hekdelen (een enkele en een dubbele) staan tussen gietijzeren hekpijlers, die een zware variant zijn van de balusters. Deze hekpijlers staan eveneens op hardstenen blokken en worden aan de achterzijde geschraagd door gebogen steunijzers. Aan weerszijden van de bewegende hekdelen zijn twee van de drie platte verbindingsstukken omhoog gebogen. Het enkele beweegbare hekdeel staat boven een stoepje van hardsteen.