Pand, met de gedaante van een zelfstandig woonhuis maar met het hoofdpand Nieuwestad 43 deel uitmakend van groter wooncomplex. Het pand dateert grotendeels uit (vermoedelijk de eerste helft van) de negentiende eeuw, maar heeft onder meer een noordelijke zijmuur die blijkens het materiaalgebruik ten dele beduidend ouder is. Op de locatie van het huidige pand Burmaniastraat 2 stonden ooit twee kleine kamerwoningen. Deze woninkjes vormden een complex met het belendende, zuidoostelijk ervan gesitueerde woonhuis Nieuwestad 43, dat vanaf het midden van de achttiende eeuw toebehoorde aan Heijman Rinnerts. Rinnerts moet omstreeks 1779 omvangrijke bouwactiviteiten hebben laten uitvoeren, zo valt op te maken uit diverse bronnen. Het is waarschijnlijk dat toen de beide kamerwoningen ingrijpend zijn verbouwd tot één geheel of tot de grond toe zijn afgebroken en vervangen door nieuwbouw. Een bewijs van de bouwactiviteiten vormt een in zandsteen gebeeldhouwde gevelsteen, aangetroffen op zolder tussen Nieuwestad 43 en Burmaniastraat 2, met de tekst “: 1779 den 16 April / Heeft Oene Heijmans / de Eerste steen aan dese / Gevel gelegt”. Oene Heijmans was de zoon van Heijman Rinnerts. Ook uit archiefgegevens valt de bouwcampagne te herleiden. Het is vanaf dat moment, 1779, geweest dat Nieuwestad 43 en Burmaniastraat 2 een min of meer samenhangend geheel vormden. Ook het eigendom bleef in een hand. Nadat Heijman Rinnerts was gestorven, vererfde het huis op zijn weduwe en ergens tussen 1780 en 1785 op hun zoon Oene Heijmans, die er ook al een tijd woonde. Oene Heijmans op zijn beurt overleed omstreeks 1790: diens weduwe bleef er met hun kinderen wonen. Het zijn ook zij die vermeld staan in een stedelijk belastingregister uit 1808, zodat bekend is dat zij toen nog steeds het complex in eigendom hadden. Dat laatste was niet meer zo ten tijde van de eerste kadastrale registratie, gekoppeld aan de Kadastrale Minuut van Leeuwarden, die uit de jaren-1820 dateert. Volgens de Prékadastrale Atlas van Fryslân is het wooncomplex, kadastraal bekend Leeuwarden C 759, in handen van Jacob Feenstra, kastmaker van beroep. Het kan heel goed deze Jacob Feenstra geweest zijn, die de opdracht heeft gegeven voor de verbouwing waardoor het pand Burmaniastraat 2 het bestaande, overwegend neoclassicistische uiterlijk heeft gekregen. De bescherming geldt het casco (exterieur en constructie) en de stoep met stoeppalen. Exterieur: Woonhuis bestaande uit twee bouwlagen en een zolder onder een met zwart geglazuurde, platte Friese pannen gedekt, afgeknot schilddak. De negentiende-eeuwse voorgevel is opgetrokken in roodbruine baksteen en wordt beëindigd door een vlakke kroonlijst en een geprofileerde gootlijst. De tweede bouwlaag is wat hoger dan de licht gedrukte begane grond, wat ook tot uitdrukking komt in de rijziger vensters op de verdiepingen. De muuropeningen zijn recht gesloten, hebben op de entree na nog de oorspronkelijke afmetingen en zijn voorzien van de originele kozijnen met kenmerkend hoekprofiel (XIX). Ook de raamindeling is nog oorspronkelijk: dit valt onder meer af te leiden van het ontbreken van sporen in het kozijn die wijzen op een verandering in de hoogte van de wisseldorpel. De begane grond heeft aan de noordkant (links) een brede entree (dubbele bedrijfsdeur) met een bovenlicht dat uit vijf ruiten bestaat, en aan de zuidkant twee vensters met zesruits schuiframen. De entree was blijkens de breedte van de strek erboven en de ingehakte stenen oorspronkelijk beduidend smaller (dat de muuropening oorspronkelijk een entree moet zijn geweest, laat de geringere breedte van de strek ten opzichte van die boven de vensters zien). De hoogte van de ruiten in het bovenraam van de vensters is ongeveer de helft van die in het onderraam. De verdieping heeft drie vensters met zesruits schuiframen. De vensters worden door anderhalf steens hoge strekken ontlast. Vóór het huis bevindt zich een stoep bestaande uit een hardstenen plaat vóór de entree en een bestrating van waalstenen. Oorspronkelijk werd de stoep door vier hardstenen palen met gietijzeren stangen omheind, waarvan nog twee palen resteren. De noordelijke zijgevel van de begane grond is in rode (hergebruikte?) rooswinkels of kloostermoppen opgetrokken. Interieur: De begane grond heeft een balklaag (zonder hoekprofiel) evenwijdig aan de voorgevel. De laatste twee balkvakken bezitten troggewelven. De zolder heeft eenvoudige grenenhouten spanten.