De eerste grote stadsuitbreiding van het ‘moderne’ Leeuwarden kwam tot stand naar een plan uit 1866 van stadsarchitect Thomas Romein. Het uitbreidingsplan betrof het gebied tussen het Zaailand en het nieuwe station en behelsde onder meer het rechttrekken van de zuidelijke, zeventiende-eeuwse gebastionneerde stadsgracht. Ofschoon het plan met gigantische investeringen gepaard ging, werd het in 1868 en 1869 uitgevoerd – de gemeente was overigens al in 1865 begonnen met aankoop van gronden. Over de terreinen aan weerszijden van de gekanaliseerde stadsgracht legde Romein een strak, min of meer rechthoekig stratenpatroon, met de Sophialaan en Prins Hendrikstraat als centrale as tussen het Zaailand en het spoorwegstation. Langs de stadsgracht kwamen brede kaden, de Willemskaden. Zo ontstonden vier langgerekte bouwblokken, die in bouwkavels konden worden uitgegeven. De kavels bleken zeer gewild. In de jaren-1870 en -1880 verrezen er hoofdzakelijk herenhuizen en villa’s voor welgestelde Leeuwarders. Deze voorname woonhuizen worden op een paar locaties afgewisseld met een representatief bedrijfspand. De architect van het herenhuis Willemskade 24 is niet bekend (op stilistische gronden komt Jurjen Bruns in aanmerking), maar het bouwjaar en de opdrachtgever wel: de familie Brons in 1872, blijkt uit een stichtingssteen met "W.A. BRONS. / 1872." in de rechter zijgevel. Het huis is gebouwd in een voor de bouwtijd karakteristieke, eclectische trant. In de jaren-1930 is het pand vergroot aan de achterzijde. Deze uitbreiding, die nog in gave staat verkeert, kreeg de specifieke stijlkenmerken mee van de bouwtijd, het Interbellum. De bescherming geldt in het bijzonder het exterieur en de constructie inclusief een houten uitbouw en de uitbreiding uit de jaren-1930. Het voornamelijk in schone baksteen, vanuit een rechthoekige plattegrond opgetrokken herenhuis staat met twee bouwlagen onder een afgeknot schilddak, dat is gedekt met gesmoorde, platte Friese pannen. In het voorste dakschild is een dakkapel met zinken wangen en een getoogd, openslaand raam met geprofileerde omlijsting geplaatst. De drie traveeën brede lijstgevel wordt aan weerszijden geaccentueerd door een wit geschilderd, terug staand hoekaccent van gepleisterde baksteen. De gevel is achter een hardstenen stoep en boven een hardstenen plint opgetrokken in schone bruine baksteen (met vernieuwd voegwerk). In de plint is het huis voorzien van twee getoogde souterrainvensters. De koekoek vóór deze vensters bevat een overhoekse trap van hardsteen en een tussen de vensters staand, dwars muurtje met rondboogvormige opening. Op de hardstenen rand om de koekoek staat een vernieuwd hek van smeedijzer. De links in de gevel boven een hardstenen trap staande deur is een paneel porte brisée onder een geprofileerd kalf en een getoogd bovenlicht. De twee getoogde vensters hier rechts van zijn evenals de drie vensters op de verdieping ingevuld met de originele T-ramen en staan tussen hardstenen onderdorpels en strekken. De gevel wordt geleed door een geprofileerde cordonlijst, waarop de doorgetrokken hardstenen onderdorpel van de verdiepingsvensters ligt. De gevelbeëindiging wordt gevormd door een over de zijkanten uitkragend hoofdgestel met decoratief uitgmetselde rand onder een fries met een reeks hardstenen consoles en terug gemetselde decoraties. Daarop ligt een uit een hardstenen deklijst en lagen metselwerk samengestelde kroonlijst met muizentandfries. De rechter (oostelijke) zijgevel is op de begane grond voorzien van een deur met bovenlicht en de stichtingssteen (linksonder) en per bouwlaag van één recht gesloten venster. In het dakschild boven deze gevel staat een dakkapel met plat dak. De linker (westelijke) zijgevel is niet zichtbaar. De achterzijde van het huis is voor een deel nog in de laatnegentiende-eeuwse staat en op de begane grond voor een deel voorzien van een waarschijnlijk in de jaren-1930 toegevoegde aanbouw onder een uitkragend plat dak. Deze uitbouw is op de begane grond voorzien van een glaspui met een groot venster met stalen ramen aan weerszijden van een stel openslaande stalen deuren, die uitkomen op een betegeld terras. Een verder naar achteren uitgebouwd deel van deze aanbouw bevat een rondboogvenster met glas-in-loodraam en een onder een overstek staande deur uit de jaren ’30 achter een betegeld vloertje en gemetselde trap. Het overstek ligt op een houten latei die rust op een vierkante houten hoekkolom. Deze staat op een muurtje die met een hier dwars opstaande, gemetselde plantenbak is verbonden. De gevel rechts van deze entreepartij bevat een venster met roedeverdeling in het stalen raam, dat evenals de andere vensters in de aanbouw is voorzien van een uit grèstegels samengestelde lekdorpel. Boven de aanbouw zijn nog de restanten van de oorspronkelijke gevelopeningen op de begane grond te zien. Op de verdieping staan drie vensters met zesruits schuifraam onder strek. Tegen de gevel staat een houten uitbouw, waarvan de functie en de inhoud onduidelijk is. De achtergevel wordt beëindigd door een hoofdgestel met profiellijst en een eveneens geprofileerde gootlijst. Uit het dakschild hierboven steekt een vernieuwde, rechthoekige dakkapel met plat dak.