Op de stadsplattegrond van Leeuwarden van Johannes Sems uit 1603 is ter plaatse van Slotmakersstraat 2 een woonhuis van drie bouwlagen ingetekend en een zolder onder een zadeldak tussen topgevels weergegeven. De voorgevel wordt trapsgewijs beëindigd en heeft de entree in het midden. Weliswaar staat de kaart van Sems bekend als redelijk betrouwbaar, maar op het niveau van de architectuur van ‘gewone’ individuele panden die deel uitmaken van een aaneengesloten gevelwand, moet de kaart met een korrel zout worden genomen. Johannes Sems schematiseerde, en dat lijkt hier ook het geval te zijn geweest, want vermoedelijk heeft dit pand altijd twee bouwlagen plus een kapverdieping gehad. Een jaarsteen in de voorgevel van het huidige pand getuigt van een verbouwing van het huis in 1738. Toen of wellicht later (XIXb-c) is de entree verplaatst naar de noordwestkant en is de indeling van de plattegronden gewijzigd. In de negentiende eeuw zijn de vensters vergroot en van zesruits schuiframen voorzien. Omstreeks 1900 zijn de ramen vervangen door T-schuiframen. In 1930 heeft S. van der Meulen de twee begane grond-vensters laten vervangen door een groot etalagevenster, bestaande uit groot raam met bovenlichten, en de tuit laten vernieuwen in gele baksteen. De bescherming geldt het casco van het gehele pand (exterieur en constructie) en de trap. Exterieur: Woonhuis bestaande uit twee bouwlagen en een zolder onder een zadeldak tussen tuitgevels. De voorgevel is opgetrokken in rode baksteen (1738). De begane grond heeft aan de noordwestkant een entree (XIXb-c) met een bovenlicht en ernaast een etalageraam met een drieruits bovenlicht (XX-A). De bovenlichten rusten op een uitstekend kalf. De kozijnen zijn omtimmerd (XXd). Het metselwerk onder het etalagevenster is gepleisterd en de noordwestelijke muurdam is deels gepleisterd. De zuidoostelijke muurdam bestaat uit gele baksteen (XX-B). De verdieping heeft twee vensters met T-schuiframen (circa 1900) die door een rollaag worden ontlast. Het noordwestelijke venster is aan de zuidoostelijke kant ingebroken (circa 10 centimeter verbreed). De kozijnen zijn omtimmerd (XXd). In de middelste muurdam is een zandstenen jaarsteen “ANNO 1738” aangebracht. De baksteen is door zandstralen ernstig aangetast. De in gele baksteen opgetrokken tuit (XXd) van de zolder heeft één venster (1738?) met een (hergebruikt?) zesruits schuifraam (XIXb-c), dat door een rollaag wordt ontlast. Het kozijn heeft een kwartrond profiel (1738?). Boven dit venster is een ijzeren hijshaak aangebracht. De schouders worden door een geprofileerde zandstenen plaat (XVId, XVII of 1738) afgedekt. De achtergevel is gemetseld van rode baksteen. De gevel is tuitvormig met vlechtingen beëindigd (1738) en is grotendeels gepleisterd (XIXd). De begane grond is uitgebroken. Op de verdieping staat een venster met T-stolpraam (XXd). Het kozijn is een restant van een kruiskozijn (XVId of XVII). De pengaten met de pennen, de toognagels, de glas-in-loodsponningen en de luiksponningen zijn nog aanwezig. Ter hoogte van de bovendorpel van dit venster bevindt zich aan de zuidoostkant een restant van een vlechting bestaande uit bakstenen van een zwaar formaat. Mogelijk dateert het nog uit het eind van de zestiende eeuw. Interieur: De begane grond heeft aan de noordwestelijke kant een gang en een steektrap met kwart (XIXb-c) die toegang geeft tot de verdieping. De verdieping heeft een voor- en achterkamer. De achterkamer heeft een enkelvoudige balklaag – de balken zijn omtimmerd – en een eenvoudige schouw (XIX-B). De zolder heeft een eenvoudige grenenhouten sporenkap (1738 of XIX-B).