In de loop van de zeventiende eeuw namen de handels- en opslagactiviteiten aan het Vliet sterk toe. Voor veel Leeuwarder kooplieden was het Vliet een geschikte plaats om pakhuizen te bouwen, omdat de mogelijkheid van vervoer van goederen over water van levensbelang was, er hier nog bouwruimte beschikbaar was en de grond veel minder kostte dan in de binnenstad. Nadat het Vliet in 1969 was gedempt, verloren de meeste pakhuizen hun oorspronkelijke functie en vele werden dan ook afgebroken. Dit omstreeks 1875 als opslag annex vlasdrogerij gebouwde pand aan de noordzijde van het Vliet verkeert inwendig alleen nog voor een deel in ongewijzigde staat. In 2010 is het pakhuis inwendig ingrijpend verbouwd, waarbij de balklaag tussen de eerste en tweede bouwlaag geheel is verwijderd en de eenvoudige gordingenkap is aangepast door de trekbalken (onder de vliering) in te korten en verhoogd te herplaatsen. De voorgevel van het voormalige pakhuis is opgetrokken in een sobere, traditionalistische stijl, met de voor een pakhuis karakteristieke kenmerken. De bescherming geldt het exterieur en het uit ca. 1875 daterende gedeelte van de draagconstructie (balklaag met schuiven tussen de tweede bouwlaag en de zolderverdieping en de (gewijzigde) spantconstructie. Exterieur: Zeer diep opslaggebouw op een rechthoekige grondslag en met drie bouwlagen onder een zadeldak tussen topgevels. Muren opgetrokken uit schone rode (voorgevel) en gele baksteen. De voorgevel heeft een licht uitgemetselde plint en de gevels van gele steen hebben een trasraam van donkere klinkers. Het dak is belegd met cementpannen en heeft zinken dakgoten op houten klossen. Drie traveeën brede voorgevel met symmetrische indeling. De gevelhoeken worden geaccentueerd door lisenen. Laag in de linker liseen bevindt zich een stichtingssteen van hardsteen, waarvan de tekst niet meer leesbaar is. De geveltop is licht uitgemetseld en voorzien van smalle schouders, een zinken deklijst en een kleine tuit. De gevelopeningen zijn getoogd, staan onder segmentboogvormige strekken en worden in de hogere bouwlagen steeds minder hoog. De openslaande dubbele deur op de begane grond is breder dan die op de eerste en de tweede verdieping en is door middel van gehengen bevestigd aan hardstenen hoekblokken en de baksteen ernaast. De gehengen van de laad- en losdeuren op de eerste en de tweede verdieping zijn eveneens bevestigd aan hardstenen hoekblokken. De luiken in de geveltop staan wel tussen hardstenen hoekblokken, maar zijn er niet mee verbonden. De vensters aan weerszijden van de laad- en losdeuren staan tussen strekken en rollagen. Ze zijn verdiept geplaatst binnen een teruggemetselde dagkant. De rechter zijgevel is in beide bouwlagen voorzien van reeksen halfronde en rondboogvensters, waarvan een deel is dicht gemetseld. Op de begane grond bevonden zich oorspronkelijk drie getoogde deuren. Op de verdieping zijn twee vergelijkbare deuren in de gevel opgenomen. Ter hoogte van de verdiepingsvloeren zijn staafankers (schieters) met de gevel verbonden. De achterste kopgevel is op de begane grond voorzien van een getoogde deur en twee dicht gemetselde rondboogvensters er rechts van. De eerste verdieping heeft een vergelijkbare indeling. De vensteropeningen zijn hier nog intact. Op de tweede verdieping is een rondboogdeur in het midden geplaatst en aan weerszijden ervan is een rondboogvenster in de gevel opgenomen. De geveltop bevat één, in het midden geplaatst rondboogvenster. De top is voorzien van smalle schouders en wordt afgedekt door een rollaag. Interieur: Het inwendige van het pakhuis werd gekenmerkt door een voor dergelijke panden karakteristieke, functionele soberheid en het ontbreken van decoratieve toevoegingen. De langsgevels zijn aan de binnenzijde verstevigd door lisenen, waarop een deel van de vloerbalken is c.q. was ingelegd. De balklaag tussen de begane grond en de tweede bouwlaag is geheel verwijderd en de trekbalken onder de vlieringvloer zijn ingekort en verhoogd herplaatst. Tegelijk zijn de standvinken onder de balken verwijderd, die op elke bouwlaag de ruimte door midden deelde. Alleen de balklaag tussen de tweede bouwlaag en de zolderverdieping is bewaard gebleven inclusief kleine schuiven in de vloer, die vermoedelijk dateren uit de oorspronkelijke bouwtijd en dienden voor een goede ventilatie ter bevordering van het drogen van het vlas. Een aantal van de halfronde vensters is aan de binnenzijde afgeschermd met luiken.