Oorspronkelijk woonhuis in de westelijke gevelwand van de Grote Hoogstraat, een van de oudste verbindingen in de middeleeuwse nederzetting op de zuidelijke Nijehoveterp. Het pand dateert waarschijnlijk uit de zeventiende eeuw en zal vermoedelijk, zoals vrijwel elke stadswoning in die periode, een topgevel hebben gehad. Sporen daarvan zijn niet meer zichtbaar. In de achttiende eeuw heeft het pand een grote verbouwing ondergaan, getuige de vensters, die nog de achttiende-eeuwse kozijnen hebben. De jaarstenen “ANNO” en “1653” maakten naar verluidt oorspronkelijk geen deel uit van het pand. De wapensteen met “I.V.Pruisen” evenmin: daarvan is met zekerheid bekend, dat deze in 1978 is herplaatst vanuit het depot van Museum Princessehof.* Nadat het pand jarenlang onderdeel had gevormd van het Kreativiteitscentrum, kreeg het in 2005-’06 de woonfunctie terug na een restauratie en verbouwing in opdracht van de NV Stadsherstel Leeuwarden onder leiding van Adema Architekten uit Dokkum. De bescherming geldt het exterieur en de constructie. Exterieur: Woonhuis, opgetrokken vanuit een vrijwel rechthoekige plattegrond, met twee bouwlagen (muurankers met schieters markeren de plek van de vloeren) onder een afgeknot schilddak, gedekt met zeldzame, links dekkende rode Hollandse golfpannen. Zeventiende-eeuwse voorgevel met achttiende- en vermoedelijk ook negentiende-eeuwse aanpassingen. Het metselwerk is van oranjerode baksteen, hier en der nog verlevendigd met zandstenen ornamenten: hoekblokken op de overgang van eerste naar tweede bouwlaag, restanten van een speklaag daarboven en net onder de kroonlijst aanzetten van ontlastingsbogen. De laatstgenoemde bouwsporen vormen de enige overblijfselen van de oorspronkelijke gevelindeling op de tweede bouwlaag, namelijk met drie muuropeningen. Op de hoeken van de gevel is het metselwerk nog gaaf zeventiende-eeuws met hoekklezoren. Met zekerheid is in de achttiende eeuw de gevelindeling aangepast door het wijzigen en vergroten van de vensters. Op de begane grond heeft dat erin geresulteerd, dat alle zeventiende-eeuwse bouwsporen van de oude muuropeningen verdwenen zijn. Op de tweede bouwlaag zijn de drie oorspronkelijke muuropeningen veranderd in twee, relatief brede vensters. Alle muuropeningen zijn rechtgesloten (op de begane grond hebben ze een rollaag gekregen), de kozijnen lijken in belangrijke mate nog achttiende-eeuws te zijn, maar de schuiframen hebben een negentiende-eeuwse uitstraling. De entreedeur is een paneeldeur onder een bovenlicht met een snijraam in de vorm van een ruit met concaaf gewelfde roeden. De gevel wordt beëindigd door een houten hoofdgestel met een zware, uitkragende kroonlijst (XIX?), die de ontlastingsbogen voor een deel bedekt. In het dakschild boven deze gevel staat een vernieuwde dakkapel. De linker zijgevel is volledig nieuw. De gepleisterde achtergevel is voorzien van recht gesloten gevelopeningen met nieuwe invullingen. De rechter zijgevel is niet zichtbaar. Interieur: Het inwendige van het huis is mede door een nieuwe indeling van de ruimte ingrijpend gewijzigd en bezit weinig oorspronkelijke onderdelen meer. Hoewel een aantal balken door een omtimmering aan het oog zijn onttrokken zijn de balkenplafonds in beide bouwlagen intact gebleven.