Oorspronkelijk laat-zestiende-eeuws woonhuis van twee bouwlagen en een zolder onder een zadeldak tussen een trap- en een tuitgevel. Op de stadsplattegrond van Sems uit 1603 staan dergelijke huizen weergegeven. Burgemeester Jacob de Valck kocht het pand in 1583 om er (pas) in 1606 te gaan wonen. Het huis werd toen “De Gouden Valk” genoemd. In de achttiende eeuw is het voorste deel met een verdieping verhoogd en is de voorgevel vernieuwd, waarschijnlijk tegelijk met het belendende pand Grote Hoogstraat 36. Het pand is in 1981 gerestaureerd naar een plan van architect P. Timans. De bescherming geldt het casco (exterieur en constructie) Exterieur: Het pand bestaat thans uit een voorhuis van drie bouwlagen en een zolder onder een, met zwart geglazuurde Hollandse golfpannen gedekt, dwars geplaatst zadeldak, en uit een achterhuis van twee bouwlagen onder een, met rode Hollandse golfpannen gedekt, zadeldak. De voorgevel is opgetrokken in bruine baksteen in staand verband met snijvoeg en wordt beëindigd door een geprofileerde kroonlijst en gootlijst op klossen (de lijst loopt door over de gevel van Grote Hoogstraat 36). De begane grond heeft aan de noordzijde een omlijste entreepartij met negentiende-eeuwse dubbele paneeldeuren, ingevuld met een gietijzeren rooster. De omlijsting bestaat uit vlakke pilasters op hardstenen neuten die een geprofileerde kroonlijst met eierlijst dragen. Oorspronkelijk had de gevel aan de zuidzijde twee vensters. Die zijn in de twintigste eeuw vervangen door bedrijfsdeuren met bovenlichten, waarbij de muurdam is verwijderd. In 1981 zijn deze deuren vervangen door een terugliggende pui en is ter plaatse van de muurdam een stalen kolom geplaatst. De eerste en tweede verdieping hebben respectievelijk drie vensters met T-stolpramen (XIXd) en drie vensters met vierruits stolpramen (XX-A). De bovendorpels zijn licht getoogd, zoals dat in de achttiende eeuw mode was. De vensters worden ontlast door tweesteens hanekammen. De zuidelijke zijgevel is in gele baksteen opgetrokken en wordt tuitvormig beëindigd met beitelingen, schouders en een pinakel die door geprofileerde zandstenen platen worden afgedekt. Uitsluitend de tuit is in het zicht en dateert waarschijnlijk uit de achttiende eeuw. De achtergevel is waarschijnlijk ook in gele baksteen opgetrokken en in de negentiende eeuw gepleisterd in blokverband. De begane grond heeft twee negentiende-eeuwse vensters met twaalfruits schuiframen en een entree met een zeventiende-eeuws getoogd kozijn. In de dagkant van het vensterkozijn bevindt zich de moet van de wisseldorpel van een ouder schuifraam met kleinere ruiten en met de wisseldorpel in het midden. De verdieping heeft een achttiende-eeuws venster met een negentiende-eeuws twaalfruits schuifraam en een dubbele terrasdeur met zijlicht. De zolder heeft een kruisvenster (XIX-B of XX-A?) met vier vierruits ramen. Interieur: De begane grond heeft achter de entreepartij een hal met een steektrap naar de verdieping. De vloer is belegd met zwarte en witte plavuizen. Waarschijnlijk is de hal een restant van een gang die naar achteren heeft doorgelopen. Bij een twintigste-eeuwse verbouwing is deze bouwlaag kaalgeslagen, waarbij ook de gang is opgeofferd. In het achterste deel bevindt zich nog een negentiende-eeuws stucplafond dat de achterkamer heeft gesierd. De eerste verdieping heeft een negentiende- of twintigste-eeuwse indeling. De laat-zestiende-eeuwse eiken balken met consoles zijn nog aanwezig. De zolder (de tweede verdieping van het voorhuis) heeft aan de achterkant een kamer belegd met gele en groene plavuizen van uiteenlopend formaat. De zolder wordt overspannen door laat-zestiende-eeuwse eiken spanten met gehakte telmerken (streep en maantje).