Het omstreeks 1600, nog in de late 16e eeuw, als woonhuis gebouwde pand verrees dichtbij de Ayttastins aan de andere kant van de Ayttasteeg, die destijds de naam Wijdesteeg had. Over de vroegste geschiedenis van het pand is niets bekend. In 1892 is voor het adres Wijdesteeg 8 een hinderwetvergunning aangevraagd voor de slagerij van Hendrik Tammenga. In de eerste decennia van de twintigste eeuw was de verdieping in gebruik als woning. In 1937 is er een (ver)bouwaanvraag ingediend voor een wijziging van de begane grond, waarbij de beide vensters moesten verdwijnen ten faveure van een breed portiek met een automatiekinrichting. Een tekening bij een (ver)bouwaanvraag uit 1949 laat echter een bestaande situatie zien, waarop de vensters nog ongewijzigd aanwezig zijn. In een rapport van de directeur van de gemeentelijke afdeling bouw- en woningtoezicht van 12 december 1949 wordt vermeld, dat de verdieping van het pand is ontruimd vanwege bouwvalligheid van de muren, het dak en de voorgevel. In januari 1950 wordt het pand aangemerkt als krot: de verdieping mag niet meer worden gebruikt en de trap erheen zou moeten worden verwijderd om ongewenst gebruik van de verdieping te voorkomen. Bij de uiteindelijk alsnog in 1950 uitgevoerde verbouwing is de deur verplaatst naar het midden en is op de plaats van de deur een venster met automatiek geplaatst voor de automatiek en snelbuffet van G. Veltheer. In het inwendige van het pand zijn na diverse verbouwingen en een restauratie door de NV Stadsherstel in 1993 (bouwvergunning op 6 april 1993) vrijwel geen vermeldenswaardige zaken bewaard gebleven. Met het terugbrengen van de deur naar de linker travee is toen de oorspronkelijke gevelindeling hersteld. De bescherming geldt het casco (exterieur en constructie, waaronder balken en de bewaard gebleven delen van de kap). Exterieur: Het aan de zuidzijde van een gesloten gevelwand in de Ayttasteeg staande, ondiepe pand is vanuit een rechthoekige plattegrond en boven een gepleisterde plint opgetrokken in schone, oranjerode baksteen. Het pand staat met twee bouwlagen onder een met oude (oranje?) golfpannen gedekt zadeldak, dat met de nok evenwijdig aan de steeg ligt. De gevelopeningen zijn recht gesloten en bevatten grotendeels vernieuwde kozijnen en ramen. De vensters op de eerste verdieping hebben oude, uitstekende bovendorpels, vermoedelijke restanten van kloosterkozijnen (ca. 1600). De op de steeg gerichte, drie traveeën brede voorgevel van het type lijstgevel is links op de begane grond voorzien van een deur en rechts ervan van twee vensters. Deur en vensters staan onder een ontlastingsboog in de vorm van een gedrukte spitsboog, voorzien van zandstenen aanzetstenen. De vensters bevatten schuiframen met een fijne roedeverdeling, , karakteristiek voor de 18e eeuw: op de begane grond 12-ruits onder- en 9-ruits bovenramen en op de tweede bouwlaag 12-ruits onder- en 12-ruits bovenramen (1993 vernieuwd naar bestaand oorspronkelijke model). De deur is een eenvoudige, opgeklampte deur. De drie, iets hogere verdiepingsvensters staan onder een rondboogvormige ontlastingsboog, eveneens met zandstenen aanzetstenen, maar tevens met sluitstenen van dezelfde natuursteen. Ook hier zijn de schuiframen voorzien van een fijne roedeverdeling. In het voorste dakschild staat een aangekapte dakkapel met een lezenaardak en gemetselde wangen. Interieur: Het inwendige van het pand is vrijwel volledig verdwenen en is tegenwoordig grotendeels ingevuld met een moderne trap. Alleen op de zolder zijn in een kleine zolderkamer, alsmede bovenaan de trap en in een toilet annex douchecel nog restanten van de oorspronkelijke kapconstructie bewaard. Het betreft twee spanten, waarvan de spantbalken tussen de spantbenen zijn weggezaagd. De overgebleven spantdelen zijn vermoedelijk achttiende-eeuws en bestaan uit met de kromstijlen verbonden korbelen in een pen-gatverbinding. De constructie is, waarschijnlijk later, verstevigd met ijzeren verbindingen.