Het pand vormt de begrenzing van de onderbreking in de belangrijke ruimtebepalende gevelwand (hoofdgracht) ten behoeve van de situering van de kerk. Het pand is uitermate passend in de ordening van de gevarieerde ruimtelijke opbouw van de stadsstructuur. Deze forse stadswoning heeft een kantige opbouw met twee lagen onder een kap. Het pand is met de kenmerkende elementen en prominente gootlijst naar de openbare stads hoofdstructuur gericht en met de meer secundaire elementen (ramen en bescheiden goot) naar de semi openbare ruimte rond de ingebouwde kerk gericht. De geleding van het pand is overwegend verticaal. De voorgevel is traditioneel evenwichtig van compositie: de zijgevel meer indifferent en toegesneden op interne functie en omgevingsbeeld, gelet op de oorspronkelijke zijgevel een enigszins gesloten van aard hetgeen het beeld van een stadshuis op de specifieke locatie ondersteunt. Het materiaalgebruik bestaat uit: hardstenen plint, rode gevelklinker metselwerk in kruisverband met snijvoeg: kozijnen,ramen en lijstwerk in hout, traditioneel geschilderd. De dakbedekking bestaat uit keramische gesmoorde ongeglazuurde (grijze) platte Friese pannen: zijgevel met de borstel gesausd(/gepleisterd): smeedijzeren muurankers: (zinken hemelwaterafvoer). Het kleurgebruik bestaat uit: de zijgevel rood, crème wit kozijnen en lijstwerken, standgroen ramen en deur. De detaillering en ornamentiek bestaat uit een sober traditionele doch forse gootlijst en profilering schoorsteenbord c.a. Het pand heeft een overwegend oorspronkelijke opbouw. Het pand is nu in gebruik als het Titus Brandsma museum. Het interieur maakt geen deel uit van de beschermende status.