Historie en ligging: Deze begraafplaats is in de tweede helft van de 19de eeuw aangelegd op het driehoekig stuk grond tussen de Borculoseweg, Karssenbargweg en de Bonenpotter. Oorspronkelijk stond de begraafplaats bekend onder de naam 'Tutemans belt', genoemd naar een kleine en inmiddels verdwenen boerderij met deze naam. Op de grote begraafplaats wordt nog steeds begraven en er worden dus regelmatig delen vernieuwd of opnieuw aangelegd. Het noordelijke deel van de begraafplaats is modern. Noordoostelijk van de ingang aan de Karssenbargweg bevindt zich het oudste gedeelte waar zich nog diverse oude graven bevinden. Een van deze oudste graven dateert uit 1856. Plattegrond en opbouw: Het historische rechthoekige deel van de begraafplaats is door een tweetal loodrecht op elkaar staande paden in vier vakken verdeeld. Hiervan zijn de twee oostelijke vakken het grootst. De hoofdas is oost-west gericht. Deze as is gedeeltelijk beplant met eikenbomen en in deze as is aan de oostzijde, zuidelijk van het pad, het baarhuisje gesitueerd. Dit baarhuisje is in kruisverband gemetseld en voorzien van vlechtingen en van een met gesmoorde Oud Hollandse pannen belegd zadeldak met geschulpte houten windveren. De westgevel heeft een getoogd houten deurtje. Het huisje is omzoomd door een hoge heg. De begraafplaats zelf wordt gedeeltelijk omzoomd door bomen en door heggetjes. De ingang aan de Karssenbargweg is modern en ook de ingang aan de Bonenpotter is niet oorspronkelijk vormgegeven. De oudste graven bevinden zich in het noordoostelijke deel van de rechthoek. De twee westelijk gesitueerde vakken hebben graven die gemiddeld tussen 1910 en 1940 dateren. In zuidoostelijke vlak variëren de graven in ouderdom van circa 1910 tot nu. Het oude noordoostelijke gedeelte wordt niet meer gebruikt en lijkt gedeeltelijk geruimd. In dit gedeelte staan nog veel rechthoekige of aan de bovenkant geschulpte hardstenen grafstenen met een vaak onleesbare tekst. Ook bevinden zich hier nog liggende zerken en wordt nog een enkel graf omzoomd door een ijzeren hek. De meeest opvallende graven die in dit vak gesitueerd zijn twee ijzeren grafmonumenten, een grafkelder en een Engels graf voor Emma Heath. Een van de ijzeren grafmonumenten is voor Louise Charlotte Cramer-Schmoll (1813-1881) en bestaat uit een aan de gangbare stenen grafmonumenten refererend staande plaat met daarop de naam van de overledene en een afbeelding van een vlinder. Het graf wordt omringd door een ijzeren hek. Het andere ijzeren monument bestaat uit een platte ijzeren plaat in een kelkachtige vorm. Deze grafplaat voor Petronella Johanna Scholten bevat geen geboorte- en sterfdatum. De grafkelder bevindt zich in het oude gedeelte aan de oostzijde van het noord-zuid lopende pad en bevat geen namen en jaartallen. De grafkelder bevindt zich in een door een lage heg omzoomd gedeelte waarin zich ook een Engels graf bevindt voor Emma Heath (Londen 1831— Locarno 1914). De grafsteen is gevat in een niet vaak voorkomende neogotische spitsboogomlijsting.